Początki Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 4 zwanego jeszcze nie tak dawno „ Szkołą Życia”, przypadają na rok 1963. Przy istniejącym w Krakowie Towarzystwie do Walki z Kalectwem, powstaje w 1963 roku – Sekcja Rodziców Dzieci Oligofrenicznych.
W drugim roku działalności przechodzi pod patronat Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i następnie przekształca się w „Koło Rodziców Dzieci Specjalnej Troski”. Kraków stał się prekursorem działań, mających na celu objęcie upośledzonych umysłowo dzieci opieką wychowawczą i pedagogiczną.
Dnia 28 września 1964 roku, w budynku przy ulicy Pędzichów 16 w Krakowie, mieszczącym Internat Szkoły Zawodowej Dzieci Głuchych odbyły się pierwsze zajęcia Szkoły Życia.
W początkowym okresie na zajęcia uczęszczało 40 dzieci. Zajęcia były prowadzone przez 3 nauczycieli, trójkę wychowawców oraz psychologa. Program dydaktyczny był opracowany na podstawie programu Szkoły Życia w Warszawie. Rok szkolny 1965/1966 przyniósł dalsze zmiany m in.: Szkoła Życia zostaje przeniesiona do budynku po byłej szkole podstawowej, na ulicę Żółkiewskiego 15. W tym czasie zostaje wydane Orzeczenie Organizacyjne, nadające szkole nową nazwę – Państwowy Zakład Wychowawczy ze Szkołą Życia .
Pierwszym Kierownikiem zostaje mgr Cecylia Włodarczyk, wcześniej pełniąca obowiązki wizytatora szkolnictwa specjalnego woj. krakowskiego. Wzrasta ilość wychowanków oraz nauczycieli. Jako kryterium przyjęć przyjęto nie wiek, lecz poziom intelektualny, samodzielność oraz stopień sprawności. Prowadzono zajęcia z rytmiki, logopedii oraz gimnastyki wyrównawczej. Placówka stała się miejscem badań naukowych oraz praktyk studenckich dla krakowskich uczelni : WSP i WSWF.
Rok szkolny 1966/1967 to kolejne zmiany w programie nauczania – wprowadzono program zajęć praktyczno-technicznych, między innymi gospodarstwo domowe i szycie.
W latach 1968-1969 powstała, jako jedna z form pracy drużyna harcerska „Nieprzetartego Szlaku”.
W roku szkolnym 1976/1977 zakład otrzymał do realizacji „Program Nauczania Ośmioklasowej Szkoły Specjalnej dla Dzieci Umysłowo Upośledzonych w stopniu umiarkowanym i znacznym”.
W kolejnych latach 1978-1986 placówka przechodzi kolejne stadia reorganizacyjne.
Dnia 1 września 1978 roku, zostaje pozyskany nowy, większy budynek przy ulicy Hieronima Wietora (wtedy ulica Małgorzaty Fornalskiej), w którym to Ośrodek mieści się do dnia dzisiejszego.
Następuje dalszy rozwój Placówki, zostają stworzone:
- Pracownie szycia, gospodarstwa domowego, tkactwa, majsterkowania.
- Unowocześniają się gabinety lekarski i stomatologiczny.
- Powstaje duże zaplecze gospodarcze wraz z pięknym placem – ogrodem zabaw.
- Wzrasta systematycznie ilość wychowanków oraz kadry pedagogiczno-dydaktycznej.
Dnia 1 września 1986 roku, zostaje utworzony Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 4. Równocześnie tworzony jest Internat.
Od 1 września 1998 roku powstają grupy rewalidacyjne dla dzieci młodzieży z głębokim upośledzeniem umysłowym. Do dnia dzisiejszego Ośrodek pozostaje w niezmienionej strukturze.
