Teatrzyk przyjaciele

W tym spektaklu Teatrzyk „Przyjaciele” wrócił do czasów, gdy kino zaczynało odnosić swe pierwsze wielkie sukcesy – do czasów, gdy na scenach królowały Jadwiga Smosarska czy Hanka Ordonówna, a swoim głosem czarował Jan Kiepura, Aleksander Żabczyński czy Eugeniusz Bodo. W przedstawieniu poruszony został temat bliski każdemu z nas – Miłość. W krótkich scenkach uchwycono pierwsze chwile zauroczenia, uczucie zachwytu, nieporadne próby pozyskania względów drugiej osoby a także pierwsze miłosne porażki.

Widzom towarzyszą dawne piosenki „Pierwszy znak gdy serce drgnie…” czy „Ach jak przyjemnie…”, które stają się bohaterami spektaklu. To było trudne zadanie aktorskie dla naszych uczniów, ale jak zwykle dali sobie świetnie radę. Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z cyklu „W Starym Kinie”.

To przewrotny spektakl o tym, jak łatwo aniołek może przeistoczyć się w prawdziwego diabła. Czy równie prosto można zmienić diabły w pełne radości i miłości anioły? Energetyczna muzyka, diablice pełne temperamentu, anioły o anielskich głosach i niesamowity Św. Piotr to główne atuty przedstawienia w scenerii piekła i nieba.

Ruiny zapomnianego zamku, w którym nawet duchy zaniemogły. Burmistrz miasteczka planuje zburzyć zamek i postawić nowoczesny hotel. Czy duchy odzyskają swoją moc straszenia? Biała Dama, duch Rycerza, zaklęty w obrazie dawny właściciel zamku, Czarna Księżniczka i inne duchy zamku wraz z jego kustoszem spróbują uratować zamek. Ale czy ktoś jeszcze w XXI wieku wierzy w duchy? Ten spektakl mogły oglądać tylko osoby o mocnych nerwach. Wszechobecne duchy, jęki, zawodzenie, zgrzytanie i inne dźwięki sprawiły, że było po prostu strasznie.

Z okazji dziesięciolecia Teatrzyku „Przyjaciele” zorganizowano jubileusz, w czasie którego uhonorowano absolwentów SOSW nr 4, byłych aktorów teatru. Przyznano im dyplomy, statuetki „Złote Słońce” oraz drobne upominki. W czasie Jubileuszu odbyła się premiera przedstawienia specjalnie przygotowanego na tę okazję. Spektakl „W blasku fleszy” to odzwierciedlenie marzeń samych aktorów. Świat mody, pokazy, wielcy projektanci, wspaniałe stroje – coś dla dziewcząt. Wyścigi formuły 1, zawrotna prędkość, bolidy, kombinezon i kask rajdowca – coś dla chłopców. Sztuka porusza ważne tematy: przyjaźni, lojalności, wierności, poczucia własnej tożsamości i akceptacji siebie oraz środowiska, z którego się pochodzi. Po raz pierwszy zastosowano w spektaklu multimedia, wprowadzeniem do scen były krótkie filmiki z pokazów mody, wyścigów czy lotniska.

Spektakl kończy pokaz mody, w którym wzięli udział nie tylko aktorzy występujący w przedstawieniu, ale także absolwenci. Nie bez znaczenia była też muzyka, wykorzystane piosenki nadały sztuce charakter musicalu. Największe emocje budził bolid, wykonany specjalnie na potrzeby przedstawienia, który naprawdę jeździł. Publiczność była zachwycona.

Bajka nie-bajka, oparta na podstawie popularnych baśni: „Kot w butach”, „Kopciuszek”, „Jaś i Małgosia” i „Czerwony Kapturek”. Początek wydaje się być zwyczajny, mama czyta synkowi bajkę na dobranoc. Jednak zmęczenie po dniu wypełnionym pracą sprawia, że mama przysypia, książka z bajkami się zamyka. Gdy dziecko budzi mamę, ta nie pamiętając, co czytała wcześniej czyta zupełnie inną bajkę. Co z tego wynika ? Niezły galimatias. Baba Jaga goni wilka, Babcia Czerwonego Kapturka tańczy z Kotem w Butach na balu na zamku. Czy w tym zamieszaniu książę odnajdzie Kopciuszka? Czy Jaś i Małgosia wrócą do domu?

Przedstawienie było pełne humoru i groteski, wymagało od aktorów nie lada umiejętności komediowych. Dużo trudności sprawił aktorom zastosowany w spektaklu efekt tzw. stop klatki, w czasie którego aktorzy musieli zastygnąć w bezruchu.

Jedna z najbardziej pobudzających wyobraźnię opowieść o wiecznym chłopcu, który nigdy nie dorośleje. Przeżywa niesamowite przygody w krainie Nibylandii walcząc z przywódcą piratów, kapitanem Hakiem, pływając w morzu z syrenami, wirując po niebie wśród gwiazd. Ta barwna opowieść zyskała duże uznanie publiczności podziwiającej przeniesiony na deski teatru bestseller angielskiej literatury dziecięcej. Aktorzy byli zachwyceni różnobarwnością postaci jakie przyszło im odgrywać.

Realia przedstawione w spektaklu „Wielka tajemnica” odzwierciedlają życie wychowanków internatu. Tytułowa wielka tajemnica, to niespodzianka przygotowywana przez chłopców dla wychowawców. Wieczorami chłopcy potajemnie spotykają się w piwnicy i robią potworny hałas, czym bulwersują sąsiadów, którzy wzywają policję. Oczywiście wychowawcy doskonale wiedzą, co knują ich podopieczni, jedynie dziewczynki próbują dociec, gdzie co wieczór znikają chłopcy.

Mimo pewnych trudności (jak na przykład elektroniczna mysz specjalnie wystawiona przez chłopców jako odstraszacz) dziewczynki i chłopcy jednoczą swe siły i wspólnie organizują koncert dla kadry wychowawców. W spektaklu wykorzystano największe przeboje, które najbardziej podobały się aktorom. Koncert zyskał uznanie publiczności.

Scenariusz przedstawienia powstał w oparciu o „Bajkę o łaciatym słoniu” autorstwa ks. Zemana. Spektakl opowiada o perypetiach sympatycznego słonika Bombika, który koniecznie chce się pozbyć swojej plamy na grzbiecie. Temat sztuki porusza ważne problemy, takie jak brak akceptacji i zrozumienia dla inności, izolacja społeczna, niedowartościowanie. Dzięki pozyskaniu nowych przyjaciół i darom, jakie Bombik od nich otrzymuje, słonik zaczyna się akceptować i wierzyć we własne możliwości. Nawet wrogowie zauważając jego przemianę przestają mu dokuczać.

Przedstawienie kończy się piękną piosenką śpiewaną przez Bombika: „Dobrze jest żyć i z życiem tak zaprzyjaźnić się (…) więc żyć mi się chce i śpiewać się chce, bo dobre serce pięknym czyni mnie.”

Spektakl przenosi nas ze szpitalnej sali, na której leży bardzo chory chłopiec, w miejsce, gdzie spełniają się marzenia. Adaś przeżywa pełną przygód podróż wśród gwiazd w towarzystwie dwóch zabawnych ufoludków. Wsiada do UFO, bawi się z gwiazdami w chowanego, chwyta świetlisty ogon komety, spotyka dziwne istoty, jak choćby kosmiczne kurczaki zamieszkujące Marsa, a nawet zjada czerwoną jajecznicę. Bawi się świetnie, jednak tęskni za rodzicami i postanawia wrócić na ziemię.

Przedstawienie przypadło do gustu publiczności, a także jury w czasie przeglądów teatralnych. Teatrzyk za ten spektakl zdobył Wielką Buławę Lajkonika oraz I miejsce na Przeglądzie Artystycznym Świetlic Szkolnych.

Anioły i diabły zawładnęły sceną, a także i widownią, w czasie premiery przedstawienia tuż przed Świętami Bożego Narodzenia. Fantastyczna rola Lucyfera granego przez Pawła warta była hollywoodzkiego Oskara.

W spektaklu występowali prawie wszyscy wychowankowie internatu, prawie trzydzieści osób. Duże wrażenie robiła scenografia. Scena była podzielona na dwie części, w jednej królowało niebo w bieli, a w drugiej czerń i czerwień splatały się w jednym uścisku wokół ogromnego kotła. Przedstawienie było bardzo dynamiczne i zaskakujące.

Teatrzyk „Przyjaciele” wiernie odtworzył baśń o Kopciuszku autorstwa Charlesa Perraulta. Z wyboru sztuki najbardziej cieszyły się dziewczynki, które miały okazję zaprezentować się w długich sukniach z dawnej epoki. Aktorzy musieli nauczyć się dworskiej etykiety, ukłonów i oczywiście tańca.

Z okazji Andrzejek teatrzyk przygotował niespodziankę – Mini Playback Show, w którym zaprezentowali się wychowankowie internatu w fantastycznych kreacjach.

Aktorzy wcielili się w rolę polskich wokalistów popularnych zespołów: „Ich Troje”, „Budka Suflera” czy „Brathanki”. Na scenie szalał Wiśniewski, Rynkowski, bracia Golcowie, Halinka Młynkowa wraz z tancerzami. Wszyscy doskonale się bawili.

Teatrzyk rozpoczął swoją działalność wraz z nadejściem wiosny. Pierwsze przedstawienie traktowało więc o budzeniu się przyrody po długim zimowym śnie.

Głównymi bohaterami były więc kwiaty, motyle, jaskółka, a także Pani Zima i jej wierny towarzysz Bałwanek, którzy niecierpliwili się z powodu spóźnionej Pani Wiosny. Było wiele radosnych piosenek, zgadywanek dla publiczności i wspólnych tańców.